Illusies – Richard Bach

Al mijn hele leven schrijf ik boeken en schriftjes vol met inspiratie. Ik heb aantekeningen over honderden boeken gemaakt. In april 2020 greep ik #the100dayproject op Instagram aan, om eens wat met al mijn schrijfsels te gaan doen. Nu post ik daar dagelijks een tekening over mijn mooiste #boekvindsels. Hier mijn elfde serie vindsels over het boek ‘Illusies’ van Richard Bach.

Tijdens het werken aan mijn nieuwe website, herinnerde ik me een mooie spreuk uit dit boek. Een goed moment om het verhaal met jullie te delen. Een boek dat makkelijk weg leest, grappig is en tegelijk aan het denken zet.

Illusies is een spirituele roman waarin een rondreizende stuntpiloot een wonderlijke figuur tegenkomt, een Buddha of Jezus-achtig persoon. Hij heeft een nog wonderlijker boek bij zich. ‘De pagina’s zijn niet genummerd, Don.’ – ’Nee,’ zei hij, ‘Je hoeft het alleen maar open te slaan om te vinden wat je het meest nodig hebt. Je kunt het met elk boek doen, zelfs met een oude krant. Heb je dat nooit gedaan; een probleem in gedachten nemen en dan het eerste het beste boek openslaan en kijken wat het je te zeggen heeft?’ Ik weet uit ervaring dat het werkt! Of je nou gelooft dat je geleid wordt of dat je informatie uit je onderbewuste activeert, probeer het maar eens.

Gaandeweg merk je dat niet altijd helder is, wie nou eigenlijk de meester is en wie de leerling, in het verhaal. Een principe dat ik goed ken. De uitspraak die ik me dan ook herinnerde: ‘You teach best what you most need to learn’ herkennen we vermoedelijk allemaal wel eens. Zo leren ouders (ook) veel van hun kinderen en leraren van hun leerlingen. Hoop ik. In dit boek subtiel tot uiting gebracht.

Stel je eens voor dat de wereld en alles wat er gebeurt een illusie is. ‘Je kunt een spoel met een film in je hand houden,’ schrijft Richard Bach, ‘en de film is helemaal af en compleet – begin, midden, eind, ze zijn er allemaal in dezelfde seconde. De film bestaat langer dan zijn speelduur, en als je weet waar hij over gaat, weet je wat er gaat gebeuren voordat je de bioscoop binnenloopt: er zullen winnaars en verliezers zijn, romantiek, rampen, je weet dat alles er zal zijn. Maar om erdoor gepakt te worden, om je erin te verliezen, om er het meest van te genieten moet je de spoel in een projector zetten en hem minuut na minuut langs de lens laten lopen. Om ervaren te worden, verlangt elke illusie ruimte en tijd.’

Dit boek gaat er van uit dat we alles wat er gebeurt in ons leven zelf aantrekken. In mijn leven ga ik door fases waarin ik dat geloof en fases waarin ik dat onzin vind. Ik spreek dan liever over wat je aantreft in je leven. Maar maakt het veel uit in hoe je er het beste mee om kan gaan, hoe je er antwoord op geeft? Bach schrijft: ‘Als we uitstralen wie we zijn, onszelf elke minuut afvragend of dit is wat we echt willen doen, automatisch wenden degenen die niets kunnen leren van wie we zijn zich af en worden diegenen tot ons aangetrokken die dat wel kunnen en van wie wij ook iets kunnen leren’. In die zin geloof ik zeker in aantrekken.

Een stukje uit een gesprek tussen de twee stuntvliegers: ‘Dat is moeilijk Don, om mijn wetenschap dat ik niet gitaar kan spelen los te laten.’ – ‘Dan zal het moeilijk voor je zijn gitaar te spelen. Je zult jaren moeten oefenen voor je jezelf toestemming geeft om het goed te doen.’ – ‘Waarom kostte het me dan niet veel tijd om te leren vliegen?’ – ‘Wilde je graag vliegen?’ Dit herken ik zo in mijn trainingen en ook bij mezelf: als je enthousiasme om iets te kunnen groot genoeg is, maak je je minder zorgen over of het in een keer goed gaat. Je geeft jezelf makkelijker toestemming om te proberen. En dan leer je zoveel sneller!

‘Wat een rups het einde van de wereld noemt, noemt de meester een vlinder’ is de quote die ik tot slot op deze dag voor mezelf aantref. Ik worstel met een vraagstuk en besloot het advies van de eerste tekening op te volgen. Een mooie afsluiter voor dit boek. En zoals dat werkt met dit soort advies: ik moet het even op me in laten werken. Volgens mij omdat mijn onderbewuste dan met de informatie aan de slag gaat en een heel verstandig besluit neemt waar mijn bewuste ik wat aan heeft. Ook maar eens een boek over het onbewuste tekenen geloof ik (knipoog).