Karin

“Mijn oma was KleinKracht zoals ik dat de eerste keer tegen kwam.”

Deze vraag stelde Wieske (tien jaar) mij tijdens een gastles sterrenkunde, een paar maanden nadat mijn man was overleden. In deze vraag komt veel samen van wat ik doe als ruimtegevend begeleider en trainer: ik help je om je te ontwikkelen aan dat wat moeilijk is.

Karin Heesakkers

Mijn oma was een kleine vrouw. Opa en zij hadden beiden enige jaren in het klooster doorgebracht. Zij traden uit, trouwden met elkaar en kregen elf kinderen. De jongste was net geboren, toen mijn opa stierf. Daar bleef mijn kleine oma achter met haar elf kinderen, mijn vader was toen tien jaar oud. Vanaf mijn vroege jeugd was haar kracht voelbaar. Mijn vader en zijn broers en zussen droegen Moeke op handen. Er was geen twijfel bij mij dat Moeke sterk was en een belangrijke rol in hun levens had gespeeld. Al haar kinderen hebben een rotsvast vertrouwen in de toekomst, de positiviteit is voelbaar. Mijn oma was KleinKracht zoals ik dat de eerste keer tegen kwam.

Tijdens wandelingen met mijn vader besprak ik als puber mijn grote vragen over de betekenis van tijd, de zin van het leven, geloof en het onmetelijke heelal. Tijdens mijn studie sterrenkunde zocht ik wetenschappelijke antwoorden en zingeving in de hemel. Om tot de conclusie te komen dat zingeving eerder op aarde gevonden wordt in onderlinge relaties, in het goed zorgen voor elkaar en onze planeet. Hier groeide mijn wens dat ieder mens mild en respectvol naar anderen en zijn omgeving is. En dat ieder mens het verschil moet en kan maken. Mijn tweede ontmoeting met KleinKracht.

Trainer en coach

Na mijn studie volgde ik als zovele jonge mensen vijftien jaar lang een pad van hard werken en carrière maken. In 2006 maakte ik, op verzoek van de basisschool waar mijn kinderen op zaten, wat lessen over sterrenkunde. Dat leidde ertoe dat ik de wereld van ICT en multinationals achter me liet en me volledig richtte op het toegankelijk maken van sterrenkunde en onderzoekend leren in het basisonderwijs. Tijdens mijn trainingen kwam ik een aantal sterke overtuigingen en tegenstellingen tegen. Wetenschap en geloof lijnrecht tegenover elkaar geplaatst, angst voor wetenschap en techniek, zich uitend in weerstand. Onderzoekend leren dat zo anders is dan rekenen of taal leren, omdat het antwoord op vragen niet eenduidig is. Kinderen en vaak ook hun leerkrachten en ouders verduren de onzekerheid van het niet weten maar moeizaam. Dus begon ik meer en meer te coachen en mensen nieuwsgierig te maken naar de andere kant van hun overtuigingen. De kracht van dat wat nog klein was. De kracht van het durven niet weten.

“Mijn perfectionisme is groot, maar ik word een mooier mens als ik ook stralend durf te falen.”

Verlies en rouw

En dan, op een dag, mijn kids zijn 11, 9 en 6, slaat het noodlot toe en overlijdt mijn man. Aan diggelen lag mijn vertrouwen in de maakbaarheid van het leven. En mijn wetenschappelijke achtergrond bood geen antwoord op alle vragen waar ik mee worstelde. Ik probeerde net zo sterk te zijn als mijn oma. Als zij het met elf kinderen kon, moest ik het met drie toch zeker redden. Totdat ik langzaam in begon te zien dat ik de boodschappen die ik zo luid en duidelijk aan de leerkrachten overbracht, zelf ook nodig had. Het niet weten verduren, mijn perfectionisme in alles goed willen doen, loslaten. Een mooier mens worden als ik ook stralend durf te falen.

Je ontwikkelen aan wat moeilijk is

Om mezelf en anderen hier beter mee te kunnen helpen ben ik opleidingen gaan volgen bij Phoenix in Utrecht. Compleet andere schappen van weten leerde ik daar kennen. Systemisch werken, neurolinguïstisch programmeren, transactionele analyse en lichaamswerk. Het heeft mij geholpen meer balans te vinden tussen weten en niet weten, tussen controle en overgave. Om te accepteren wat je nu eenmaal overkomt in het leven en er een krachtig antwoord op te geven.

Missie

KleinKracht wil bijdragen aan een wereld waarop ieder mens de MOED en de KANS heeft om haar eigen KleinKracht te ontwikkelen. Ik geloof dat we zo een gemeenschap met meer mildheid naar elkaar en meer veerkracht voor problemen creëren. Vanuit deze droom werk ik met verschillende doelgroepen, en maak dankbaar gebruik van de kruisbestuiving die dat oplevert.

Over de Zesdaagse:

'Jullie cursus is in alle opzichten goed doordacht en evenwichtig. De lesstof is inzichtelijk en compact, de illustraties zijn verhelderend. Jullie warme manier van zijn en jullie vermogen om zowel mede lotgenoot als begeleider te zijn, zorgt voor veiligheid en verbinding. De dagelijkse opening met kaarsen voor en foto’s van onze dierbaren is fijn en liet me meteen thuis voelen. Jullie werkwijze is kalm en respectvol en tegelijk confronterend en inzichtelijk. Jullie geven ruimte om te leren van elkaar, te spiegelen aan elkaar, verhalen, perspectieven en ervaringen delen. Tegelijk dagen jullie uit om verder te kijken, dieper te graven en te ervaren zonder te (over)analyseren.
De zesdaagse was in alle opzichten een rijke ervaring. Ik gun dit iedere vader of moeder die zijn/haar partner verloren heeft.'

Maarten (46) vader van twee tieners en weduwnaar sinds 2,5 jaar

Over de Zesdaagse:

'Hulpeloze en verdrietige gevoelens zijn niet meer enkel heel eng, maar ook fijn en spannend om te onderzoeken. Er is meer ruimte gekomen om ze te delen en mensen vinden dat niet gek maar ik heb juist sterkere banden met ze. Ik kies nu meer bewust voor mezelf als ik dat nodig heb en meer bewust voor de kinderen wanneer ik zie dat zij dat nodig hebben. Er is meer rust in huis om te doen wat nodig is op dat moment, en niet te doen wat ‘hoort’ of later nodig is. Wanneer ik in mijn automatische hard werken houding schiet, kan ik mezelf tot stoppen roepen en een meer bewuste keuze maken. De zesdaagse heeft fijne werkvormen. De balans tussen jullie gevoelsgerichte benadering en de wetenschappelijke analytische blik gaf een veilig gevoel. Ook jullie openheid hielp ons.'

Nicole, weduwe met drie jonge kindjes

Over de Zesdaagse:

‘De drempel om mee te doen aan de zesdaagse was hoog. Ben ik al te lang weduwe? Ik kan het toch wel alleen? Waar haal ik het geld vandaan? Ik praat niet makkelijk en laat mijn diepste zelf niet makkelijk zien. Jullie hebben voor elkaar gekregen dat ik mijn masker afzette. De acceptatie die ik in de groep voelde en dat ik ook jullie echt mocht zien, ik heb geleerd mezelf minder te veroordelen. En de kracht in mijn kwetsbaarheid ontdekt.’

Ivanka, weduwe met een puberzoon

Over de Zesdaagse:

‘Wat een veilige, vertrouwde, hechte groep is er ontstaan. We hebben zoveel gedeeld en ik ben me veel bewuster geworden van mijn overlevingsstrategieën en op welke momenten en waarom ik die toepas. Ik hoop dat er nog vervolgdagen komen!’

Nol, weduwnaar met twee dochters

Neem contact op

De met (*) gemarkeerde velden zijn verplicht.
Beveiligd met reCAPTCHA: Privacy Policy | Terms of Service